Hatchet, reż.Adam Green,r. 2006

Wczoraj w nocy miałem okazję sobie odświeżyć ten filmik i pomyślałem, że spłodzę taki temat do podzielenia sie wrażeniami. Jak dla mnie to film dobry/bardzo dobry czyli ocenka wędruje w granicach 7/10. Krótko w plusach i minusach o tym co mnie urzekło a co wnerwiło w "Toporze"

+ kreacje bohaterów- scenarzysta ciekawie rozpisał i pogłębił postacie i za to na konto filmu wędruje duży plus. Mamy kilka stereotypów, ale zestawionych ze sobą ciekawie- i, co najważniejsze, bohaterowi nie byli plastikowi. Była w nich iskierka życia i mogli sobie spokojnie zaskarbić przychylność widza

+ obsada- kilka znanych nazwisk tylko dodało smaczku filmowi. Aktorzy zagrali nieźle a wyśmienita choć krótka, autoironiczna rola Todda kopie tyłki

+ wiadra krwi- tu nie trzeba nic tłumaczyć

+ Kilka dobrych jump scen

+szybka akcja

oki teraz minusy:

- Brak większego napięcia- wszystko ogląda sie szybko ale napięcia tam niewiele

- Kiepski klimat- niby są jakieś krzaki, zarośla bagna ale.. no cóż, film który był ukłonem w stronę starszych backwood slasherów (a równocześnie przeinaczającym je nieco pastiszem) nie miał nawet połowy z magii, którą niegdyś miały film. Atmosfera lat 80 jest obecnie prawie nie do wskrzeszenia (z rzadka pojawiają się przykłady nawiązujące klimatem do tamtych czasów) i to niestety w "toporze" widać.

- przesterowanie kilku wątków- morderca jest nieśmiertelny, ciągle wstaje...ok nabijamy się np z piątku trzynastego i jasona, ale co za dużo to nie zdrowo. Można to było mniej nachalnie zaakcentować bo takie łopatologiczne podejście zalatywało już trochę kiczem.

Ale ogólnie jako szybkie i krwawe kino rozrywkowe się sprawdza.

Bo "Hatchet" to jest film wybitnie skręcony dla zabawy, tzn. dla zabawy widza - nie jest to w mojej opinii obraz do "normalnego" oglądania w domowym zaciszu a produkcja tzw. imprezowa, pod piwko i wuchtę znajomych. Pamiętam jak bawiłem się na nim przy pierwszym seansie gdy go sobie zapuściłem swego czasu w domu i obejrzałem sam - ogólnie ocenka też zatrzymała się w granicach siódemki, nie wyżej. Co innego seansik na festiwalu horroru czy jak to tam się nazywalo - sala kinowa, duzy ekran, lejacy się browar i naprawdę świetna zabawa pomimo znajomości całego filmu. To jeden z tych nielicznych filmów, który znacznie zyskuje gdy ogląda się go w towarzystwie z dosyć dużym przymrużeniem oka Wink